Ania: Konkurs o indeks? Jasne, mam na to czas!

Kiedy słyszę pytanie: kim jestem?, moje pierwsze skojarzenie to film Krzysztofa Kieślowskiego „Amator”, w którym jeden z bohaterów mierzy się ze znalezieniem na nie odpowiedzi.

W tym roku po raz kolejny zostałam finalistką w Olimpiadzie Wiedzy o Filmie i Komunikacji Społecznej i dzięki temu otworzyłam sobie drzwi na studiowanie niejednego kierunku humanistycznego. Mam wybór! Choć nie zwalnia mnie to z matury, to wspaniała perspektywa, prawda? I oddychać jakoś lżej! To było moje trzecie podejście do tej olimpiady, rok wcześniej też doszłam do finału, a tym razem postanowiłam poprawić swój wynik. Mój sposób na osiąganie celów to dobry plan i małe kroki do przodu. Jak widać, działa!

W Szkole w Chmurze najbardziej cenię wolność i to, że nic nie muszę. Lubię uczyć się wtedy, kiedy chce, a nie wtedy, kiedy trzeba. Doceniam, że dzięki Chmurze zyskałam czas na przygotowania do Olimpiady.

Lubię mieć świadomość, że zawodowo mogę zostać, kim tylko zechce. Swoją przyszłość wiąże z planem filmowym, może zostanę reżyserką? Choć nie jestem typem marzycielki, chciałbym zwiedzić świat, na początku wystarczy mi wycieczka objazdowa po USA. Na jesienne wieczory lub weekendy polecam moją ulubioną francuską komedię: „Za jakie grzechy, dobry Boże?” (reż. Philippe de Chauveron). To pewna okazja na dużo śmiechu, czego życzę i Wam, i sobie!